„Mowa otwierająca sobór” (Jan XXIII); 1.1: Okaleczenie definicji Magisterium
„Kościół zawsze
przeciwstawiał się błędom. Często piętnował je z największą surowością. Dziś
jednak Oblubienica Chrystusa woli stosować lek miłosierdzia niż okazywać
surowość. Wychodzi naprzeciw dzisiejszym potrzebom, demonstrując raczej
prawdziwość swej doktryny niż odnawiając potępienia.”
Papież zaniedbał swoje obowiązki jako Wikariusz Chrystusa
odmawiając potępienia błędów co ma zasadnicze znaczenie dla depozytu wiary,
potwierdzenia zdrowej doktryny, skłonienia do żalu itd.
Kościół zawsze odrzucał dialog z błądzącymi jak i z błędami ponieważ
Kościół ma zagwarantowaną pełnię prawdy i nie musi jej szukać poza Sobą, w
dodatku narażając się na przepłynięcie fałszu do serc swoich wiernych.
Sugeruje niemożliwość do pogodzenia doktryny i potępień,
przekreślając konieczność autorytetu Kościoła.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz